In Memoriam: Martje van Egmond (1980-2025)

Martje van Egmond groeide op in Groningen en studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zowel haar master als haar artsexamen cum laude afrondde. Tijdens haar studie liep ze stage aan het Yale Child Study Center in de Verenigde Staten, waar haar passie voor neurologie werd aangewakkerd. Na haar opleiding tot neuroloog in het UMCG specialiseerde ze zich via een fellowship in bewegingsstoornissen. Ze was een scherpe observator, een toegewijde en warme arts, een beetje een pietje-precies en altijd nieuwsgierig naar nieuwe ontwikkelingen. Ze was oprecht en diepgaand betrokken bij haar patiënten.

In 2019 promoveerde ze op het proefschrift Young-onset movement disorders: genetic advances require a new clinical approach. Het richtte zich op patiënten met erfelijke bewegingsstoornissen en leverde een waardevolle bijdrage aan het klinisch denken. Eén van haar artikelen werd in 2015 bekroond met de prijs voor het beste wetenschappelijke artikel van de werkgroep bewegingsstoornissen van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie.

Martje was sinds 2012 verbonden aan het expertisecentrum voor zeldzame bewegingsstoornissen. Ze gaf vorm aan de zorg rondom diepe hersenkernstimulatie (DBS) voor dystonie en groeide uit tot een internationaal erkende expert op dat gebied. In 2020 keerde ze na een periode parttime werken in het OZG, terug naar het UMCG, als KNF-neuroloog. Naast de DBS zorg, was ze werkzaam op de afdeling klinische neurofysiologie en gaf daar onder andere botulinetoxinebehandelingen. Zij was een geliefd staflid op de KNF, nauw betrokken bij onderwijs aan AIOS en laboranten en een echte ‘verbinder’. Haar vernieuwende kracht was groot: ze wilde alles optimaal regelen voor haar patiënten.

Naast haar klinische werk was Martje een bevlogen onderzoeker en docent. Ze gaf lezingen op internationale congressen in onder andere Košice, Vancouver, Kopenhagen en Stockholm. Haar voordrachten waren doordacht, creatief en vaak doorspekt met humor , filmpjes van kanaries en flamingo’s met neurologische bewegingsstoornissen maakten haar presentaties onvergetelijk. Ze mede-organiseerde onderwijsactiviteiten die steevast hoge waarderingen kregen, waaronder de jaarlijkse Masterclass Bewegingsstoornissen in Camperduin en de internationaal geroemde Training School ‘Clinical Neurophysiology for Movement Disorders’ in Groningen.

Kenmerkend voor haar was dat ze tijdens haar voordrachten kaartjes om te stemmen, rood geel blauw en groen, gebruikte. Niet stiekem anoniem op je telefoon stemmen als er een vraag gesteld werd , maar op persoonlijke manier je kaartje omhoogsteken. De kaartjes kwamen ook bij internationale presentaties tevoorschijn. Ze knipte ze zelf en de kaartjes werden altijd weer verzameld, want het milieu was belangrijk voor Martje.

Ze was bestuurslid van de Nederlandse Werkgroep voor Bewegingsstoornissen. Ook op Europees niveau werd haar talent opgepikt en ze werd in 2021 lid van de Europese Education Committee van de Movement Disorder Society. Haar inzet voor de Dystonie Patiënten Vereniging werd recent bekroond met het ereteken van verdienste. Op de werkvloer viel Martje op door haar warme, sprankelende persoonlijkheid. Ze had oprechte aandacht voor iedereen en bracht licht en energie in elke ruimte. Collega’s en patiënten voelden zich door haar gezien, gehoord en gewaardeerd. Ze was geliefd bij zowel staf, assistenten, KNF laboranten, als alle medewerkers van de afdeling neurologie en het expertisecentrum bewegingsstoornissen. Martje was een arts zoals je ze zelden tegenkomt: deskundig, warm, inspirerend en oprecht, creatief en oplossingsgericht. Haar humor, haar kracht en haar hart voor mensen zullen we intens missen. Ze gaf altijd echte, persoonlijke aandacht — en liet mensen zich gezien voelen.

Een jaar geleden bleek Martje opnieuw ziek en in de loop van het jaar bleek dat ze niet meer beter zou worden. Twee weken voor haar overlijden, tijdens het International Parkinson and Movement Disorders congres in Honolulu, werd in een plenaire sessie een moment stilte gevraagd om gezamenlijk aan Martje en haar familie te denken. Haar foto, samen met haar gezin, werd getoond aan duizenden aanwezigen. Het was een ontroerend eerbetoon dat zij zelf nog op video heeft kunnen zien.

We hadden haar zo graag nog lang bij ons gehouden.